Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Η σκληρότητα του προφήτη Ηλία & η τιμωρία του


Απόσπασμα μιας βαρυσήμαντης ομιλίας για τον προφήτη Ηλία, του μητροπολίτη Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως π. Ιερεμία Φούντα, καθηγητή πανεπιστημίου, ενός από τους σημαντικότερους μελετητές της Παλ. Διαθήκης στη σημερινή Ελλάδα.
Αξίζει να τη διαβάσετε ολόκληρη (περιέχει όλη την ιστορία του προφ. Ηλία, με πολλά στοιχεία άγνωστα στους πολλούς) εδώ, απ' όπου και το παρακάτω απόσπασμα. Οι καφέ αγκύλες είναι δικές μας.

Υπάρχει μία σπουδαία όσο και τολμηρή ομιλία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του προφήτου Ηλία (MPG 56,583-586 [MPG = Migne, Patrologia Greaca, κλασική έκδοση πατερικών έργων, που θα βρείτε στις μεγάλες ενημερωμένες βιβλιοθήκες, πανεπιστημιακές, δημόσιες κ.λ.π.]). Την παραθέτω συντόμως.
Κατά την ομιλία αυτή, ο Θεός προσπάθησε πολύ να κάνει τον ζηλωτή προφήτη του επιεική και φιλάνθρωπο, χωρίς όμως... να το πετύχει. Η ομιλία παρουσιάζει τον Ηλία να απορεί για την αγάπη και την φιλανθρωπία του Θεού στους αποστάτες Ισραηλίτες, γιατί έβλεπε ότι με αυτήν δεν επέρχεται η διόρθωσή τους.

Πίστευε δε ότι η διόρθωση αυτή του λαού θα έλθει με μία τιμωρία, αυστηρή τιμωρία εναντίον του. Γι᾽ αυτό – όπως το παρουσιάζει η ομιλία του ιερού Πατρός – τόλμησε να παρουσιαστεί στον Θεό και να τον «δέσει» με όρκο να δώσει τιμωρία στους Ισραηλίτες, όπως την σκεπτόταν αυτός, και να μη λύσει την τιμωρία αυτή, αν δεν το πει ο ίδιος!...
«Ει μη διά στόματός μου», είπε! Ο προφήτης Ηλίας ζήτησε από τον Θεό να δώσει ανομβρία στην γη για τρία έτη και έξι μήνες. Η ομιλία παρουσιάζει τον Θεό να «συνέχεται», να συμπιέζεται· από την μια μεριά ήθελε να ακούσει τον ζηλωτή του προφήτη Ηλία, αλλά και από την άλλη μεριά ευσπλαγχνιζόταν τον λαό για το κακό της ανομβρίας και της πείνας, που θα του συνέβαινε.
Γι᾽ αυτό και κάνει μεν το θέλημα του Ηλία, αλλά και τον βοηθεί να γίνει φιλάνθρωπος, ώστε σύντομα αυτός να τον παρακαλέσει για την λύση της τιμωρίας. Πρώτα-πρώτα ο Θεός «συγκολάζει τω λαώ τον προφήτην» [=τιμωρεί και τον προφήτη μαζί με το λαό]!

Αφού ο Ηλίας ζήτησε ανομβρία για τον λαό, θα υπαχθεί και ο ίδιος στην τιμωρία αυτή!... Φροντίζει όμως ιδιαίτερα ο Θεός για τον προφήτη του, γι᾽ αυτό και τον τρέφει μυστικά και θαυμαστά. Και λέγομε «θαυμαστά», γιατί τον τρέφει με έναν κόρακα, που του πήγαινε κρέας.
Ο κόρακας όμως, σχολιάζει ο Χρυσόστομος, είναι ζώο «μισότεκνον» [=που μισεί τα τέκνα του], γιατί δεν αγαπά τα νεογνά του, αφού δεν τα τρέφει.
Γι᾽ αυτό και ο ψαλμωδός Δαυΐδ παριστάνει τα μικρά των κοράκων να επικαλούνται τον Θεό για τροφή, αφού ο πατέρας τους δεν τους την δίνει: «Τοις νεοσσοίς των κοράκων τοις επικαλουμένοις αυτόν (τον Θεόν)» (Ψαλμ. 146, 9).
Όπως ο κόρακας είναι μισότεκνος, έτσι και ο Ηλίας ήταν μισότεκνος προς τους Ιουδαίους ένεκα της αποστασίας τους.

Αλλά να τώρα που ο κόρακας μεταβάλλεται και γίνεται φιλάνθρωπος και πηγαίνει τροφή στον Ηλία. Αυτό ήταν το μυστικό μάθημα, που ήθελε ο Θεός να δώσει στον προφήτη του: να γίνει μεσίτης για τους Ιουδαίους, όπως ο κόρακας μετέβαλε την φύση του και γίνεται μεσίτης της φιλανθρωπίας του Θεού προς αυτόν (τον Ηλία) και του πηγαίνει τροφή στον καιρό της πείνας.
Ο προφήτης Ηλίας όμως δεν διδάχθηκε από το μάθημα αυτό ή μάλλον δεν θα το εννόησε και καθόλου, γι᾽ αυτό και ο Θεός του αφαιρεί τώρα την διατροφή του από τον κόρακα, ώστε να πιεστεί από την πείνα και να πρεσβεύσει στον Θεό να λυθεί η τιμωρία.
Αλλά ο Ηλίας ήταν τόσο πολύ χολωμένος για την αποστασία του Ισραήλ από τον Θεό, ώστε, όχι! Δεν ήθελε να παρακαλέσει γι᾽ αυτούς που ζούσαν ακόμη στην αποστασία τους. Αφού, λοιπόν, ο προφήτης Ηλίας δεν διδάχθηκε από το μάθημα του κόρακα, έφερε ο Θεός έτσι τα πράγματα να διδαχθεί από μια ειδωλολάτρισσα χήρα γυναίκα.

Ακούστε: Η πείνα έθλιβε τον Ηλία και ο Θεός του είπε: «Φύγε απ᾽ εδώ και πήγαινε έξω από το Ισραήλ, στα Σαρεφθά της Σιδωνίας και εκεί θα πω σε μια χήρα εθνική γυναίκα να σε διαθρέψει». Απαγορευόταν τότε η επικοινωνία των Ιουδαίων με τους Εθνικούς και γι᾽ αυτό ο Θεός, ερμηνεύει ο Χρυσόστομος, είπε στον Ηλία να πάει σε εθνική γυναίκα να τον διαθρέψει, ώστε να σιχαθεί την τροφή από ειδωλολάτρισσα και να μεσιτεύσει στον Θεό να στείλει βροχή και να πάψει η τιμωρία της πείνας. Ούτε όμως και από αυτό ο Ηλίας κάμφθηκε σε φιλανθρωπία υπέρ του Ισραήλ, αλλά πήγε μακρυά στα Σαρεφθά της Σιδωνίας για να τραφεί εκεί.

Ο Θεός όμως έκανε εκεί την χήρα γυναίκα να του μιλήσει σκληρά, ενώ μάλιστα αυτός βρισκόταν σε μεγάλη πείνα· και αυτό το έκανε για να πονέσει και να γίνει φιλάνθρωπος. Στον πεινασμένο, λοιπόν, προφήτη η χήρα εθνική γυναίκα του είπε: «Δεν έχω καθόλου ψωμί παρά μόνο μια χούφτα αλεύρι στο πιθάρι και λίγο λάδι στο δοχείο.
Θα τα ετοιμάσω για μένα και για τα παιδιά μου, θα τα φάμε και μετά θα πεθάνουμε» (Γ´ Βασιλειών 17,22). Αυτά τα λόγια της χήρας γυναίκας πρέπει να πόνεσαν τον Ηλία. «Αυτή η γυναίκα – θα σκέφθηκε – υποφέρει περισσότερο από μένα, γιατί εγώ υποφέρω μόνος, ενώ αυτή υποφέρει και με τα παιδιά της. Ας μη γίνω λοιπόν πρόξενος θανάτου στην χήρα γυναίκα που με δέχθηκε σπίτι της».

Όπως φαίνεται, τώρα για πρώτη φορά ο Ηλίας ομιλεί φιλάνθρωπα. Όπως λέγει ο Χρυσόστομος «χαυνούται προς την φωνήν (της χήρας), άρχεται λοιπόν φιλανθρωπίας εν εαυτώ περιφέρειν μελέτην» [=αρχίζει να προβληματίζεται φιλάνθρωπα]. Τώρα ο Ηλίας ευλογεί την τροφή της γυναίκας να μη λείψει από το σπίτι της και τώρα για πρώτη φορά μιλάει για λύση της τιμωρίας και ότι ο Θεός θα στείλει βροχή στην γη.
Είπε, λοιπόν, στην απελπισμένη χήρα γυναίκα: «Το πιθάρι με το αλεύρι δεν θ᾽ αδειάσει και το λάδι στο δοχείο δεν θα λιγοστέψει, μέχρι την ημέρα που ο Κύριος θα στείλει βροχή στην γη» (Γ´ Βασιλειών 17,14).

Ας παρατηρήσουμε όμως μαζί με τον Χρυσόστομο, ότι ακούμε μεν τον προφήτη Ηλία να λέει στην χήρα ότι θα έρθει κάποτε βροχή στη γη, δεν τον ακούμε όμως να προσεύχεται γι᾽ αυτό, ώστε να σταματήσει γρήγορα η ανομβρία.
Γι᾽ αυτό ο Θεός βοηθεί τον προφήτη του να προοδεύσει στην φιλανθρωπία, που τώρα άρχισε να του εμφανίζεται, και κάνει να πεθάνει το παιδί της χήρας! Αυτό πόνεσε πολύ την χήρα, η οποία και παραπονέθηκε στον προφήτη.

Ο Ηλίας της έδωσε την ευλογία στο σπίτι της να μη λείψει η τροφή απ᾽ αυτό, αλλά για την χήρα –όπως την παρουσιάζει να λέει ο Χρυσόστομος – θα ήταν καλύτερα να πέθαινε με το παιδί της από την πείνα, όπως το είπε από την αρχή στον προφήτη, παρά να ζει τώρα αυτή και να βλέπει νεκρό το παιδί της.
Και ο προφήτης του Θεού όχι απλώς λυπόταν, αλλά και ντρεπόταν για το θέαμα, όπως το υποθέτει ο Χρυσόστομος. θα σκεπτόταν: «Προτού να έρθω και να φιλοξενηθώ από την γυναίκα, αυτή ήταν εύτεκνος. Τώρα με την φιλοξενία μου της πέθανε το αγαπητό της παιδί και αυτή οδύρεται. Αυτόν τον μισθό έδωσα στην γυναίκα για την καλή της φιλοξενία;». Σκεπτόμενος, λοιπόν, το συμβάν και ντρεπόμενος γι᾽ αυτό άρχισε να εννοεί ότι το συμβάν δεν είναι φυσικό, αλλά προέρχεται από τον Θεό και ότι κάτι θέλει να του πει ο Θεός με αυτό. 
Αλλά κατάλαβε ο Ηλίας την τέχνη και τον σκοπό του Θεού: Ήθελε να τον κάνει σπλαγχνικό προς τον Ισραήλ. Ας μεταφράσω την σχετική περικοπή από την ομιλία του Χρυσοστόμου. Ο ιερός πατήρ παριστάνει τον Ηλία να λέγει:
«Δεν είναι το συμβάν φυσικός θάνατος· είναι, Θεέ, από την δική σου τέχνη και κατ᾽ ανάγκην με κάνεις φιλάνθρωπο. Ώστε, όταν σου πω, “Ελέησε Κύριε το νεκρό παιδί της χήρας”, θα μου πεις και συ – “Ελέησε το παιδί μου τον Ισραήλ”. Με ωθείς για φιλανθρωπία, Θεέ. Καταλαβαίνω τα τεχνάσματά σου Κύριε, γιατί όταν θα σου πω εγώ, “Σώσε το παιδί της χήρας το νεκρό”, θα μου πεις: “Οικτείρησε και συ τον Ισραήλ τον νεκρό από την πείνα.
Μου ζητάς χάρη, αλλά κάνε και συ χάρη. Λύσε την απόφαση του λιμού και λύνω και εγώ τον θάνατο του υιού της χήρας”».
Τότε, λοιπόν, όταν είδε ο Θεός ότι ο Ηλίας έγινε φιλανθρωπότερος, τότε τον στέλνει στον Αχαάβ να του αναγγείλει ότι θα λυθεί η τιμωρία: «Πορεύθητι – του είπε – και όφθητι [=πήγαινε και εμφανίσου] τω Αχαάβ και δώσω υετόν [=βροχή] επί πρόσωπον της γης» (Γ´ Βασ. 18,1).

Ας παρατηρήσουμε όμως ότι ο Θεός έδωσε στον προφήτη να πει αυτά τα λόγια φιλανθρωπίας για την λύση του λιμού, όταν και ο ίδιος ο προφήτης έγινε φιλανθρωπότερος. και ας παρατηρήσουμε ακόμη ότι δεν έλυσε ο Θεός μόνος του τον λιμό χωρίς πρώτα να το αναγγείλει ο προφήτης του, ο οποίος και προανήγγειλε την έναρξη του λιμού.

Τρέχει, λοιπόν, τώρα ο προφήτης Ηλίας σε όλη την χώρα και κηρύττει την λύση της τιμωρίας, ότι θα έρθει βροχή στην γη. Αλλά εκεί που πήγαινε να κηρύξει αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα, έβλεπε πάλι ασέβειες και παραβάσεις των εντολών του Θεού και σκεπτόταν νέα τιμωρία κατά του λαού. «Πάλιν την αυτών ασέβειαν θεασάμενος, εμελέτα τινά τιμωρίαν κατ᾽ αυτών απόφασιν λυπηράν». Βλέποντας, λοιπόν ο Θεός τον Ηλία, λέει ο Χρυσόστομος, ότι δεν είναι συμπαθητικός στα αμαρτήματα των ανθρώπων, τον χωρίζει απ᾽ αυτούς, δεν τον αφήνει να κατοικήσει μαζί τους! 

Σαν να του λέει, όπως το φαντάζεται ο Χρυσόστομος: «Εγώ, ω Ηλία, γνωρίζω τον ζήλο σου και αναγνωρίζω την πολιτεία σου. Όμως, ευσπλαγχνίζομαι τους αμαρτωλούς όταν τιμωρούνται πολύ. Αλλά εσύ εκδικείσαι πολύ την ασέβεια, οι άνθρωποι όμως συνεχώς αμαρτάνουν. Σας χωρίζω από το να συγκατοικείτε. Εσύ, αφού δεν μπορείς να υπομένεις τους αμαρτωλούς, πήγαινε μέχρι τον ουρανό. Στην γη θα κατέβω Εγώ. Αν εσύ, Ηλία, μείνεις για πολύ στην γη θα χαθεί το ανθρώπινο γένος, γιατί συνεχώς θα τους τιμωρείς. Τί θα γίνει, λοιπόν; Πήγαινε, Ηλία, μέχρι στον ουρανό. Δεν μπορεί η φωτιά να είναι μαζί με τα καλάμια! Σου δίνω την χαρά να συγκατοικείς με αναμάρτητους· μείνε μαζί με τους χορούς των αγγέλων. Πήγαινε, λοιπόν, προς τον ουρανό. Με τους αμαρτωλούς θα κατοικήσω εγώ. Εγώ, που θέλω να φέρω στον ώμο μου το πλανεμένο πρόβατο. Εγώ που θα πω σε όλους τους αμαρτωλούς: “Ελάτε σε μένα όλοι οι βεβαρυμένοι”· δεν θα σας κολάσω, αλλά “θα σας αναπαύσω”».

Tα ίδια περίπου για τον προφήτη Ηλία λέγει ο ιερός Χρυσόστομος και σε μία του άλλη ομιλία αφιερωμένη σ᾽ αυτόν (MPG 50,725-736). Λέγει δηλαδή ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και όχι απάνθρωπος και ήθελε έτσι να κάνει και τον προφήτη του Ηλία. Γι᾽ αυτό ο Θεός, λέγει ο άγιος Χρυσόστομος, έδωσε το «δεσμείν» και «λύειν» στον άνθρωπο ιερέα και όχι σε άγγελο, διότι ο ιερεύς, σαν άνθρωπος με σάρκα, θα κατανοεί τον πειρασμό και το αμάρτημα του εξομολογουμένου πιστού, ενώ ο άγγελος θα του απέκοπτε την κεφαλήν! 
«Ει γάρ ήν άγγελος ιερεύς και έλαβε τινά πορνεύσαντα, ευθύς ανῄρει αυτόν, αυτός τω πάθει τούτο ου συμπεπλεγμένος. Διά τούτο, ει έλαβε άγγελος την εξουσίαν του ιερατεύειν, ουκ εδίδασκεν, αλλ᾽ ευθέως ανῄρει διά το εκείνον μη είναι τοιούτον, εις οργήν αυτόν έφερε κατά του τοιούτου. Αλλά διά τούτο άνθρωπος επιστεύθη, ειδώς τα πλημμελήματα εαυτού και εκ πείρας έχων, ίνα συγγινώσκῃ τοίς αμαρτάνουσι, και μη κινήται διά της οργής και μη κενώται διά της οργής η Εκκλησία» (MPG 50,728)!

Και γι᾽ αυτό μάλιστα, λέγει ο Χρυσόστομος, ο Χριστός επέτρεψε ο Πέτρος, στον οποίο έδωσε το «δεσμείν» και «λύειν», να αμαρτήσει με την άρνησή του, φοβηθείς μία υπηρέτρια, για να είναι ο ίδιος επιεικής στους χριστιανούς.
Και γι᾽ αυτό ακριβώς, συνεχίζει λέγοντας ο άγιος Χρυσόστομος, επέτρεψε ο Θεός και ο Ηλίας, πριν από τον Πέτρο, να πέσει στο ίδιο αμάρτημα με αυτόν, στο αμάρτημα της δειλίας σε μία γυναίκα, για να γίνει και φιλάνθρωπος ο ζηλωτής προφήτης του.

Πραγματικά, ο Ηλίας εφοβήθη την Ιεζάβελ και γι᾽ αυτό έφυγε πολύ μακράν του Ισραήλ, στα Σαρεφθά της Σιδωνίας. Και λέγει ωραία ο Χρυσόστομος: «Αι δύο ακροπόλεις (Ηλίας και Πέτρος) υπό γυναικός ηλέγχθησαν· Πέτρος κόρην εφοβήθη και Ηλίας την Ιεζάβελ· τοις αυτοίς περιέπεσον αμαρτήμασι...
Νυν δε εδείχθη Ηλίας και αυτός αμαρτία υπεπτωκώς, του Θεού συγχωρήσαντος [=επιτρέποντος] και επινοούντος, ίνα εξ ων αυτός φιλανθρωπίας έτυχε, και αυτός ή [=είναι] προς τους άλλους μη απάνθρωπος» (MPG 50,734)!

Συγγνώμη διά την αργοπορία μου και σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

Ομιλία εις το Συνεδριακόν Κέντρον
του Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Ιδρύματος
της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
«ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ»
την 7ην Ιουνίου 2012

Επισκεφτείτε και:

Καλά νέα από την Ορθόδοξη Αφρική

Ο γιος του πρωθυπουργού της Κένυας βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός


kenias

Ο Σεβασμιότατος μητροπολίτης Κένυας κ. Μακάριος δέχθηκε, προ αρκετών εβδομάδων, τον πρωτότοκο γιο του πρωθυπουργού της Κένυας Ραΐλα Οτίγκα, Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο συνόδευε η μέλλουσα σύζυγός του καταγομένη από την Ερυθραία.
Το ζευγάρι εξέφρασε τη μεγάλη επιθυμία του να ενταχθεί ο Φιντέλ στους κόλπους της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής εκκλησίας.
Αφού έγιναν οι σχετικές και απαραίτητες διευθετήσεις, κατήχηση κ.τ.λ., ο σεβασμιότατος τέλεσε το μυστήριο του βαπτίσματος στο μεγάλο βαπτιστήρι της ορθόδοξης πατριαρχικής σχολής «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄», βαπτίσας τον Φιντέλ, μαζί με 22 άλλα άτομα, δίνοντάς του το όνομα Μακάριος.

kenias1

Στις 28 Ιουλίου ο σεβασμιότατος τέλεσε το μυστήριο του γάμου στον ορθόδοξο πατριαρχικό καθεδρικό ναό των Αγίων Αναργύρων στη Ναϊρόμπη.
Στην τελετή παρέστησαν οι γονείς και των δύο νεονύμφων προς τους οποίους ο Μητροπολίτης, στο τέλος, απηύθυνε πατρικές νουθεσίες για τη νέα τους ζωή.

Χειροτονία πρώτου άγαμου ιθαγενούς αφρικανού κληρικού στη Ζιμπάμπουε

           
Η Κυπριακή Αδελφότητα Χαράρε σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε, την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Σωματείων και την Ελληνική Κοινότητα οργάνωσαν από κοινού επιμνημόσυνη Δέηση για τα θύματα της βάρβαρης Τουρκικής εισβολής του 1974, ως επίσης και το ετήσιο Μνημόσυνο για τον Εθνάρχη Αρχιεπίσκοπον Μακάριον.
 
Του ιερού Μνημοσύνου προέστει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ Κυκκώτης, ο οποίος μετέφερε και το Πατριαρχικό μήνυμα του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου, τονίζοντας ότι η καλύτερη ανάπαυση των ψυχών των σύγχρονων ηρωομαρτύρων της Κύπρου και του Εθνάρχη Μακαρίου είναι να ζήσουμε το θαύμα της απελευθέρωσης των σκλαβωμένων κατεχόμενων περιοχών από τους Τούρκους εισβολείς. Κύριος ομιλητής της εκδήλωσης ο επίτιμος Πρόξενος της Κύπρου κ. Νέστορας Νέστορος, ο οποίος αναφέρθηκε στις σύγχρονες πτυχές του Κυπριακού προβλήματος.
 
Για να τιμηθεί το πρόσωπο του αειμνήστου Εθνάρχη Μακαρίου κι ιδιαίτερα για την προσφορά του προς το Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας στους Λαούς της Αφρικής, με τις ευλογίες του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ χειροτόνησε τον πρώτον άγαμο τοπικό ιθαγενή αφρικανό κληρικό, που αποφοίτησε πρόσφατα από την Εκκλησιαστική Σχολή της Ναϊρόμπι «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ’, δίνοντας του το όνομα «Μακάριος».
 
Η όλη εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τη κατάθεση στεφάνων από τις Διπλωματικές μας αρχές, τον Μητροπολίτη μας και την Ηγεσία της Παροικίας μας.
Η ενότητα και η συνεργασία της Πολιτικής και Εκκλησιαστικής μας Ηγεσίας, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα αποτελούν βασική προϋπόθεση για τη δικαίωση του αγώνα μας για την απελευθέρωση της Κύπρου, αλλά και για την υπέρβαση της οικονομικής κρίσης που μας δημιούργησαν ορισμένοι ανεξέλεκτοι και ανεύθυνοι τραπεζιτικοί αξιωματούχοι και φυσικά κι ορισμένοι διεφθαρμένοι πολιτικοί σε βάρος των καλώς νοουμένων συμφερόντων του Λαού.

"Νεκρός για τον κόσμο": Ευχόμαστε ολόψυχα την ευλογία Θεού στο νεοφώτιστο ζεύγος και τον π. Μακάριο. Για τον αδελφό μας Φιντέλ (Μακάριο πλέον) ευχόμαστε επιπλέον η είσοδός του στην αγία Εκκλησία του Χριστού (που είναι αγία επειδή έχει κεφαλή το Χριστό κι όχι εξαιτίας των ανθρώπων) να συμβάλει στην πνευματική αναγέννηση του λαού του, με σκοπό τον καθαγιασμό και τη σωτηρία των αδελφών μας και ΟΧΙ οποιαδήποτε εθνικιστικά, πολιτικά ή ιμπεριαλιστικά κίνητρα.
 

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Ένας ορθόδοξος αγωνιστής κατά της χούντας

Νικηφόρος Ζήσης,

Ο μεγάλος χριστιανός παιδαγωγός που αντιστάθηκε στη Δικτατορία

Του Ανδρέα Χ. Αργυρόπουλου
Όχι, δεν θα διαβάσετε σε κανένα εκκλησιαστικό περιοδικό τις επόμενες μέρες κάποιο άρθρο για το Νικηφόρο Ζήση, ούτε και φαντάζομαι να έχετε κληθεί ποτέ σε ομιλία οργανωμένη από κάποια ενορία ή θρησκευτική αδελφότητα για να πληροφορηθείτε για τη δράση του. Δυστυχώς, προσωπικότητες σαν τον Νικηφόρο Ζήση χαλάνε την εικόνα ενός βολικού, για πολλούς, Χριστιανισμού. Θεωρώ ευλογία το ότι κάποτε έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Θανάση Κουρταλίδη από το οποίο και άντλησα τις πληροφορίες που σας παραθέτω για τον μεγάλο αυτό παιδαγωγό.

Κάποτε σοκαρίστηκα ακούγοντας τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο να αναφέρει πως δεν κατάλαβε τι γινόταν επί δικτατορίας γιατί "διάβαζε"... ["Ν": εδώ πρέπει να πω ότι, κατά τη γνώμη μου, παρερμηνεύτηκε η συγκεκριμένη φράση του Χριστόδουλου, ίσως και σκόπιμα. Εκείνος είπε πως δεν είχε δράση κατά της χούντας ως στέλεχος της Εκκλησίας, γιατί τότε ήταν φοιτητής].

Ευτυχώς σ' αυτό τον τόπο υπάρχουν και ορισμένοι άνθρωποι που "διαβάζουν" την κατάλληλη στιγμή. Ένας από αυτούς ήταν και ο παιδαγωγός Νικηφόρος Ζήσης, άγνωστος δυστυχώς στις νεώτερες γενιές των εκπαιδευτικών και όχι μόνο. 

Δάσκαλος από τα Γιάννενα, αγαπήθηκε από τα παιδιά και τους συναδέλφους, όσο λίγοι εκπαιδευτικοί. Υπήρξε γνώστης όχι μόνο της παιδαγωγικής επιστήμης, αλλά όπως φαίνεται από τα κείμενά του είχε σπουδαία φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση. Άνθρωπος ελεύθερος με διαρκή διάθεση προσφοράς στους άλλους διακρινόταν πάντα για τη συνέπειά του στις χριστιανικές και δημοκρατικές αρχές.

Θεωρώντας πως η όλη παρουσία του και ιδιαίτερα η στάση του απέναντι στην επτάχρονη δικτατορία 1967-1974 ήταν αυτή που που άρμοζε σ΄ έναν χριστιανό παιδαγωγό, θα αποπειραθούμε να παρουσιάσουμε κάποιες πτυχές της.

Ο Ν. Ζήσης όπως όλα τα μέλη του πολιτικού κινήματος της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» τάχθηκε από την πρώτη στιγμή κατά της δικτατορίας. Επίσημα εκδηλώνεται κατά του καθεστώτος την παραμονή του εορτασμού της 21ης Απριλίου 1969. Τη μέρα που χιλιάδες εκπαιδευτικοί συνέτασσαν τους λόγους που θα εκφωνούσαν την επόμενη μέρα στα σχολεία τους, ο Ν. Ζήσης βρίσκει το θάρρος και στέλνει στον υπουργό Παιδείας Θεόφιλο Παπακωνσταντίνου, αναφορά στην οποία με παρρησία υποστηρίζει:

Η γένεση, επικράτηση και ανοχή του στρατιωτικού κινήματος της 21ης Απριλίου προδίδει μια βαθιά θρησκευτική και πνευματική κρίση σε όλους τους τομείς (Κλήρος, Πολιτεία, Τύπος, Τύπος, Ανώτατα Πνευματικά Ιδρύματα, πολιτική ηγεσία, Λαός, Στρατός) όπου το Άγ. Πνεύμα, που καρπός του είναι η αλήθεια, πίστη, φρόνηση, αγάπη, ελευθερία, παρρησία, ενότητα, δικαιοσύνη και χαρά, είναι απών, εκεί η βία, τα όπλα κυβερνούν. Η χώρα μας ουδέποτε υπήρξε Χριστοκεντρική γι' αυτό και οι Κυβερνήσεις της δεν υπήρξαν Λαοκεντρικές. Υπάρχουν οξύτατες κοινωνικές αντιθέσεις και αδικίες.

Λίγοι συντηρητικοί αξιωματικοί και μι α ασήμαντη μειοψηφία της άκρας δεξιάς βίαια και ανεξέλεγκτα διαχειρίζονται δυο χρόνια τώρα τους πνευματικούς και υλικούς μας θησαυρούς. Από πού αντλούν το δικαίωμα; Στρατιωτικοί μας κυβέρνησαν και ως δικτάτορες και ως πρωθυπουργοί σε αστικές κυβερνήσεις και απέτυχαν.

Δεν θα πάω στο σχολείο την 21ην Απριλίου, αν γίνει γιορτή. Είναι καιρός για αρετή και κάθαρση. Ο πόνος και η τραγωδία μέστωσε το Λαό μας. Σας ικετεύω ακούστε τη φωνή ενός δασκάλου του Λαϊκού Σχολείου. Στο αρχαίο δράμα ο χορός, ο λαός κάνει με ευτολμία υποδείξεις στους πρωταγωνιστές. Μιλήστε με τον Αρχιεπίσκοπο και με αγάπη αναλύστε στους ισχυρούς της ημέρας ότι η παραμονή τους στην εξουσία εγκυμονεί απροσμέτρητη καταστροφή (i).

Ο υπουργός τον καλεί στο γραφείο του με σκοπό να τον μεταπείσει. Αποτυγχάνει. Μετά από λίγο ο Ν. Ζήσης τίθεται σε διαθεσιμότητα για έναν ολόκληρο χρόνο. Αυτό δεν τον λυγίζει. Καταγγέλλει τη Δικτατορία με κείμενο που στέλνει στη γερμανική Ραδιοφωνία και γίνεται γνωστό στον Ελληνικό λαό μέσω της Ντόυτσε Βέλλε. Ανήμερα του Αγ. Πνεύματος (1970) απευθύνεται στην Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, προσπαθώντας μάταια να θέσει προ των ευθυνών τους Συνοδικούς. Η επιστολή καταλήγει:

Τα ανελεύθερα καθεστώτα είναι αντιχριστιανικά! Ο μεγάλος Μπερντιάεφ τονίζει: όπου το Πνεύμα του Θεού, εκεί και Ελευθερία, και όπου Ελευθερία, εκεί το Πνεύμα του Θεού και η Χάρη. Η Χάρη προϋποθέτει ελευθερία. Δουλόφρονες δεν μπορούν να οικειοποιηθούν τη Χάρη». Η Χριστιανική Παιδαγωγική είναι λαοκεντρική και φιλελεύθερη (ii).

Στις αρχές του 1971 απολύεται με απόφαση του υπουργείου Παιδείας. Στο επίσημο κείμενο του υπηρεσιακού Συμβουλίου όπου δικαιολογείται η απομάκρυνσή του από την εκπαίδευση αναφέρεται μεταξύ των άλλων:

«ο ίδιος παραδέχεται ότι … εμμένει εις τας εκτιθεμένας απόψεις του, διατείνεται ότι το κλίμα εις την χώραν είναι αντιπαιδαγωγικόν, υποστηρίζει ότι ανήκει εις το Χριστιανικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα… και ότι οι επαναστάται επιδιώκουν την δημιουργία κόμματος» (iii)

Αμέσως μετά την απόλυσή του τολμά και στέλνει αναφορά παραπόνων στον ίδιο τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο:

Το καθεστώς που έχουμε σήμερα είναι απολυταρχικό, ολιγαρχικό. Πολιτικοί, οικονομολόγοι, τεχνικοί, γενικά ειδικοί, παραμερίζονται. Στρατιωτικοί και εκείνοι που έχουν την εύνοια των πρωτεργατών του κινήματος της 21ης Απριλίου 1967 προωθούνται σε θέσεις - κλειδιά. Η κατάφωρη αδικία υπονομεύει την εθνική ενότητα και γαλήνη. Κατά τον Πλάτωνα οι στρατιωτικοί και πολιτικοί υπάλληλοι είναι οι κύνες, οι φρουροί, οι εντολοδόχοι. Διοριστήκαμε και υποσχεθήκαμε «μεθ΄ όρκου» να προασπίσομε τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, την εννόμως παιδαγωγούσαν πολιτείαν. Αλλά, όταν, φρουροί αυθαίρετα γίνονται άρχοντες, κάνοντας κακή χρήση της υλικής δυνάμεως και οι πολίτες χάνουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, παθαίνουν αλλοτρίωση, δεν ξέρουν πως γίνεται η διαχείριση του κράτους, της περιουσίας των, τότε, κατά το Ευαγγέλιο, το καθεστώς ονομάζεται δουλεία. Κατοχή. «Ουκέτι υμάς λέγω δούλους, ότι δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος». (Ιωάνν 15.15). Η κατοχή όμως είναι επώδυνη. Προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια προκαλεί αντιδράσεις καταστρεπτικές» (iv)

Μετά από λίγο θα συρθεί στην Ασφάλεια και θα παραπεμφθεί σε Στρατοδικείο. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, η αδιαφορία της ηγεσίας της Εκκλησίας για τα δεινά που επισώρευσε η δικτατορία στον τόπο και η σκανδαλώδης εκλογή του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ γίνονται αιτία για τη σύνταξη επιστολής – πρόσκλησης προς όλους τους Μητροπολίτες. Διαβάζοντας κανείς αυτό το κείμενο θαυμάζει την θεολογική, φιλοσοφική και πολιτική συγκρότηση του Ν. Ζήση. Δεν θα περάσουν λίγοι μήνες και η δικτατορία θα πέσει. Οι αγώνες του Νικηφόρου Ζήση, του Νίκου Ψαρουδάκη, του παπα Γιώργη Πυρουνάκη και των άλλων ριζοσπαστικοποιημένων πολιτικά χριστιανών θα δικαιωθούν. Θα περάσουν όμως κάποιες δεκαετίες και η Εκκλησία της Ελλάδος δεν θα βρει το θάρρος να ζητήσει συγνώμη από το ποίμνιό της; Για τα ιστορικά της λάθη και να τιμήσει αυτούς που αρνήθηκαν "να διαβάσουν".


Παραπομπές

i Θαν Κουρταλίδη (επιμ) Ο παιδαγωγός Νικηφόρος Ζήσης από τη ζωή και το έργο του, Αθήνα 1978, σς 94-95.

ii Όπ. π. σσ 104-106

iii Όπ. π. σσ 108-109

iv Όπ. π. σσ 114

Προσωπική παράκληση για προσευχή


Φωτο από εδώ
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, παρακαλώ εύχεσθε για τον αδελφό μου Θεόδωρο, που κοιμήθηκε σήμερα το πρωί, 29 Ιουλίου 2012.
Και υπέρ υγείας Δημητρίου & Ειρήνης.
Ο Θεός να σας ευλογεί.
Ευχαριστώ.

Δείτε & το αφιέρωμά μας: Πού είναι οι νεκροί 
Και: Σαρανταλείτουργο
Ο Θεός να αναπαύσει τους κεκοιμημένους σας.

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Παραλίγο βασίλισσα!... - Η αγία και τα τρία μήλα


Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, μια από τις μεγαλύτερες αγίες διδασκάλισσες και πνευματικές μητέρες της ανθρωπότητας, όλων των θρησκειών και των λαών.

Γιορτάζει 28 Ιουλίου.
Γνωρίστε την, με ένα κλικ αγάπης εδώ.
 

Μίλα, παιδί μου, απεριόριστα...

Tης Mαριαννας Tζιαντζη
πηγή
/ imverias.blogspot
ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε στη ζωή απεριόριστα, δίχως χρονικούς ή άλλους ποσοτικούς φραγμούς. Στον τομέα των συναισθημάτων και των διαθέσεων, μπορούμε να αγαπάμε, να μισούμε, να βαριόμαστε ή να υπομένουμε απεριόριστα, όμως αν επιχειρήσουμε να τρώμε, να πίνουμε ή να λιαζόμαστε απεριόριστα, θα το πληρώσουμε ακριβά. Μπορούμε να διαβάζουμε, να ονειροπολούμε, να χαζεύουμε ή να προσευχόμαστε απεριόριστα. Επίσης μπορούμε να ακούμε μουσική ή να βλέπουμε τηλεόραση ή να σερφάρουμε στο Διαδίκτυο απεριόριστα, ζώντας ταυτόχρονα μια ζωή που φαίνεται κανονική. Μόνο η δυνατότητα για τίμια (ούτε καν δημιουργική) εργασία, για αξιοπρεπή επιβίωση δεν παρέχεται πλέον απεριόριστα.




Υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες που η αγορά μάς ενθαρρύνει να τις ασκούμε απεριόριστα και, ενδεχομένως, αυτή η κατάργηση των ορίων να είναι προς το καταναλωτικό ή το επιχειρηματικό συμφέρον μας, όπως συμβαίνει με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, που στις τηλεοπτικές διαφημίσεις τους πρωταγωνιστούν φανταστικά πρόσωπα, τα οποία, όμως, γίνονται πιο υπαρκτά από τα υπαρκτά. Για κάποια τέρμινα, τα πρόσωπα αυτά (νιοι και νιες, παππούδες και γιαγιάδες της πολυκατοικίας και της στάνης, μανούλες και φαντάροι, ποδοσφαιρικοί παράγοντες, νονοί της νύχτας και της μεσημβρίας) γίνονται οι «μικροί ήρωες της καθημερινότητάς μας», όπως υποτίθεται ότι συνέβαινε προ δεκαετίας με τους παίχτες των ριάλιτι, όπως συνέβαινε κάποτε με τους λογοτεχνικούς ή κινηματογραφικούς ήρωες. 

 
Τελευταίος στη στρατιά των αναλώσιμων τηλεοπτικών ηρώων είναι ο Δημητράκης, ένα χαριτωμένο αγοράκι που παίζει τον μεγάλο και εκθειάζει ένα πρόγραμμα κινητής τηλεφωνίας που του παρέχει απεριόριστη επικοινωνία με «όλο του το προσωπικό», με όλα τα δίκτυα. «Συνέχισε, Δημητράκη, να μιλάς με όλο σου το προσωπικό, συνέχισε, Δημητράκη, να επικοινωνείς ελεύθερα», είναι η επωδός.
 

Είναι φυσικό τα εργαλεία και τα αντικείμενα των μεγάλων να γοητεύουν τα παιδιά. Από τα τακούνια της μαμάς μέχρι το αυτοκίνητο ή το όπλο του πατέρα. Τα παιχνίδια ρόλων υπήρχαν και όταν δεν υπήρχαν τηλεοπτικές διαφημίσεις και θα υπάρχουν πάντα. Ομως ο Δημητράκης της διαφήμισης δεν υμνεί τις θαυμαστές εφαρμογές ενός smartphone, αλλά το οικονομικό όφελος ενός προγράμματος, τη δυνατότητα να μιλά όσο θέλει και όποτε θέλει.
 

Ενας σύγχρονος παραμυθάς ίσως να έγραφε για το «μαγικό τηλέφωνο», για μια συσκευή που δίνει απαντήσεις σε αδυσώπητα αινίγματα, που η οθόνη της, σαν κρυστάλλινη σφαίρα, φανερώνει τα μελλούμενα ή γίνεται χάρτης θησαυρού, ένα GPS για τον κόσμο των ξωτικών που δείχνει τα μάγια που λύνουν άλλα μάγια.
Ο τηλεοπτικός Δημητράκης δεν μαθαίνει τη σοφία της σιωπής ή τη χαρά της ανακάλυψης, δεν μαθαίνει να «ακούει» τον κόσμο, αλλά να απολαμβάνει τον ήχο της δικής του φωνής, να μεθά με τη δυνατότητα να μιλά με πολλούς... ακόμα για το τίποτα.
 

«Δεν έχω τι να πω, αλλά θέλω να πω κάτι», λέει ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο «8½». Οσο πιο λίγα έχουμε να πούμε, τόσο πιο πολύ η τεχνολογία (και η μοναξιά) μάς σπρώχνει στην «μπλογκόρροια» και την «κινητόρροια». Μίλα, Δημητράκη, μίλα.
 

Επισκεφτείτε και:
Η Βιομηχανική Επανάσταση και εμείς
Η νόσος του δυτικού ανθρώπου & η θεραπεία της
Έτος 2030 μ.Χ. - και ένα σχόλιο!...
Ένας άγιος από Νταχάου προς Ευρώπη


Η θεία τρέλα και οι αναρχικοί της Ορθοδοξίας
Ένα μυστήριο που μας κυνηγάει από παιδιά...
Φρικιά στην Εκκλησία!

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

St. Panteleimon the Great Martyr and Unmercenary, and those with him

Icon of St. Panteleimon the Great-Martyr and Unmercenary - Commemorated on July 27 (with scenes from his life) - St. Catherine's Monastery, Mount Sinai - 13th Century (here)
   
FULL OF GRACE AND TROUTH
[Ελληνικά για τον άγιο εδώ (δες ένα σύγχρονο θαύμα του, σε Τούρκο μουσουλμάνο - στο "O δίκαιος αδελφός μας Νικόλαος, Αιγαιοπελαγίτης Τούρκος")].
 
"The Great Martyr and Healer Panteleimon was born in the city of Nicomedia into the family of the illustrious pagan Eustorgius, and he was named Pantoleon. His mother St Euboula (March 30) was a Christian. She wanted to raise her son in the Christian Faith, but she died when the future martyr was just a young child. His father sent Pantoleon to a pagan school, after which the young man studied medicine at Nicomedia under the renowned physician Euphrosynus. Pantoleon came to the attention of the emperor Maximian (284-305), who wished to appoint him as royal physician when he finished his schooling.

Icon depicting Sts. Euboule (the mother of St. Panteleimon - March 30th), Panteleimon and Hermolaos (taken from here)

The hieromartyrs Hermolaus, Hermippus and Hermocrates, survivors of the massacre of 20,000 Christians in 303 (December 28), were living secretly in Nicomedia at that time. St Hermolaus saw Pantoleon time and again when he came to the house where they were hiding. Once, the priest invited the youth to the house and spoke about the Christian Faith. After this Pantoleon visited St Hermolaus every day.


Sts. Panteleimon and Hermolaos (here)


Icon of St. Hermolaos, the Hieromartyr and Unmercenary (taken from here)

One day the saint found a dead child on the street. He had been bitten by a great snake, which was still beside the child's body. Pantoleon began to pray to the Lord Jesus Christ to revive the dead child and to destroy the venomous reptile. He firmly resolved that if his prayer were fulfilled, he would become a follower of Christ and receive Baptism. The child rose up alive, and the snake died before Pantoleon's eyes.
After this miracle, Pantoleon was baptized by St Hermolaus with the name Panteleimon (meaning "all-merciful"). Speaking with Eustorgius, St Panteleimon prepared him to accept Christianity.


Christ blessing Sts. Panteleimon and Hermolaos, along with Archangels Michael and Gabriel, Sts. Kosmas and Damian, and Sts. Cyrus and John (here)
   
[On one occasion, when he restored the sight of a certain blind man by calling on the Divine Name, he enlightened also the eyes of this man's soul to the knowledge of the truth. This also became the cause for the martyrdom of him who had been blind, since when he was asked by whom and in what manner his eyes had been opened, in imitation of that blind man of the Gospel he confessed with boldness both who the physician was and the manner of his healing. For this he was put to death immediately. [This blind man, who was healed by St. Panteleimon and who confessed Christ and accepted martyrdom, is also commemorated on July 27th] (taken from here)]

When the father saw how his son healed a blind man by invoking Jesus Christ, he then believed in Christ and was baptized by St Hermolaus together with the man whose sight was restored.

After the death of his father, St Panteleimon dedicated his life to the suffering, the sick, the unfortunate and the needy. He treated all those who turned to him without charge, healing them in the name of Jesus Christ. He visited those held captive in prison. These were usually Christians, and he healed them of their wounds. In a short time, reports of the charitable physician spread throughout the city. Forsaking the other doctors, the inhabitants began to turn only to St Panteleimon.


St. Panteleimon, with scenes from his life (here)

The envious doctors told the emperor that St Panteleimon was healing Christian prisoners. Maximian urged the saint to refute the charge by offering sacrifice to idols. St Panteleimon confessed himself a Christian, and suggested that a sick person, for whom the doctors held out no hope, should be brought before the emperor. Then the doctors could invoke their gods, and Panteleimon would pray to his God to heal the man. A man paralyzed for many years was brought in, and pagan priests who knew the art of medicine invoked their gods without success. Then, before the very eyes of the emperor, the saint healed the paralytic by calling on the name of Jesus Christ. The ferocious Maximian executed the healed man, and gave St Panteleimon over to fierce torture.

The Lord appeared to the saint and strengthened him before his sufferings. They suspended the Great Martyr Panteleimon from a tree and scraped him with iron hooks, burned him with fire and then stretched him on the rack, threw him into a cauldron of boiling tar, and cast him into the sea with a stone around his neck. Throughout these tortures the martyr remained unhurt, and denounced the emperor.

Icon of St. Panteleimon with scenes from his life (taken from here)

At this time the priests Hermolaus, Hermippus and Hermocrates were brought before the court of the pagans. All three confessed their faith in the Savior and were beheaded (July 26).

By order of the emperor they brought the Great Martyr Panteleimon to the circus to be devoured by wild beasts. The animals, however, came up to him and licked his feet. The spectators began to shout, "Great is the God of the Christians!" The enraged Maximian ordered the soldiers to stab with the sword anyone who glorified Christ, and to cut off the head of the Great Martyr Panteleimon.

They led the saint to the place of execution and tied him to an olive tree. While the martyr prayed, one of the soldiers struck him with a sword, but the sword became soft like wax and inflicted no wound. The saint completed his prayer, and a Voice was heard from Heaven, calling the passion-bearer by his new name and summoning him to the heavenly Kingdom.


Miraculous icon of St. Panteleimon with scenes from his life, from his Monastery on Mount Athos (here)
   
[Another account: "As the soldier raised his sword to behead the Saint, the sword melted as if it were made of wax. The soldiers fell to their knees and admitted their beliefs in Christ. The Saint prayed for them and forgave them for their sins. A voice came from heaven, saying to Pantoleonta that all he had asked for had been granted and that from this time on he would he known not as Pantoleonta, but as Panteleimon (All-merciful)." (taken from here)]

Hearing the Voice, the soldiers fell down on their knees before the holy martyr and begged forgiveness. They refused to continue with the execution, but St Panteleimon told them to fulfill the emperor's command, because otherwise they would have no share with him in the future life. The soldiers tearfully took their leave of the saint with a kiss.


Icon of Sts. George and Panteleimon the Great-martyrs, holding their sacred heads as symbols of their martyrdom for Christ. (The one scroll roughly reads: "Behold our heads cut off for You", while the other, "I see you O Martyrs, and bestow on you crowns.") "Saint Panteleimon is one of the Holy Unmercenaries, and is held in special honor among them, even as Saint George is among the Martyrs." (here) (Icon courtesy of www.eikonografos.com used with permission)

When the saint was beheaded, the olive tree to which the saint was tied became covered with fruit. Many who were present at the execution believed in Christ. The saint's body was thrown into a fire, but remained unharmed, and was buried by Christians . St Panteleimon's servants Laurence, Bassos and Probus witnessed his execution and heard the Voice from Heaven. They recorded the life, the sufferings and death of the saint.


The Dormition of St. Panteleimon the Great Martyr (from here)
   
Portions of the holy relics of the Great Martyr Panteleimon were distributed throughout all the Christian world [including the Shrine of St. Paraskevi Greenlawn, NY, the Chapel of St. Panteleimon in St. Anthony's Monastery, Arizona, Vatopedi and Philotheou Monastery, St. Panteleimon's Skete, Mount Athos, Putna Monastery and Sts. Peter and Paul Cathedral, Romania, and many other places]. His venerable head is now located at the Russian monastery of St Panteleimon on Mt. Athos [while another portion is in Panachrantos Monastery on Andros].


Icon of St. Panteleimon the Great-Martyr, and a portion of his sacred Skull, treasured in Panachrantos Monastery, Andros, Greece (taken from here)


Close-up of the miraculous, myrrh-streaming portion of the Holy Skull of St. Panteleimon, treasured by Panachrantou Monastery, Athos (from here)

The veneration of the holy martyr in the Russian Orthodox Church was already known in the twelfth century. Prince Izyaslav ( in Baptism Panteleimon), the son of St Mstislav the Great, had an image of St Panteleimon on his helmet. Through the intercession of the saint he remained alive during a battle in the year 1151. On the Feast of the Great Martyr Panteleimon, Russian forces won two naval victories over the Swedes (in 1714 near Hanhauze and in 1720 near Grenham).

St Panteleimon is venerated in the Orthodox Church as a mighty saint, and the protector of soldiers. This aspect of his veneration is derived from his first name Pantoleon, which means "a lion in everything". His second name, Panteleimon, given him at Baptism, which means "all-merciful", is manifest in the veneration of the martyr as a healer. The connection between these two aspects of the saint is readily apparent in that soldiers, receiving wounds more frequently than others, are more in need of a physician-healer. Christians waging spiritual warfare also have recourse to this saint, asking him to heal their spiritual wounds.


The holy Great Martyr and Healer Panteleimon is invoked in the Mystery of Anointing the Sick, at the Blessing of Water, and in the Prayers for the Sick.



Picture of the Holy Monastery of St. Panteleimon, Mount Athos (taken from here)

The Feast of the holy Great Martyr and Healer Panteleimon is the patronal Feast of the Russian monastery on Athos. The forefeast starts eight days before the Feast. Each day after Vespers, Moliebens are sung with Canons in each of the eight tones. Thus, each day has its own particular Canon. The second day of the Feast is the monastery feastday. On this day a general Panikhida is served after Vespers in memory of the founders and benefactors of the monastery, and kollyva (kutia: wheat or rice boiled with honey) is blessed and distributed.

The verses of the Ninth Ode of the Canon of the Great Martyr and Healer Panteleimon from the manuscript of the Athonite service are reprinted in the "Journal of the Moscow Patriarchate" (1975, No.3, pp. 45-47)."
(taken from here)

Miraculous icon of St. Panteleimon the Great Martyr from the Skete of the Saint (Koutloumousiou, Mount Athos); after the Saint appeared to Elder Paisios of the Holy Mountain, the Elder related that he looked very similar to his appearance in this icon (here)

St. Panteleimon continues to work many miracles and grant many blessings on many throughout the world. He was especially dear to many of the Saints of our Church. See the following pages which discuss appearances and healings of St. Panteleimon to St. Nicholas Planas (here
), Elder Joseph of Vatopedi (here), Elder Paisios (here) and a Monk Daniel of the Kalyve of St. John Chrysostom of Koutloumousiou (here). 
 
The icon of St. Panteleimon the Great Martyr and Unmercenary, decorated for his feast, in the monastery of the same name, Penteli (here)
  
See the following link for the history of St. Panteleimon Monastery, Mount Athos here
.

At the following link is a recording (in Greek) of Fr. Evdokimos, the Abbot of Panachrantou Monastery, Andros which treasures part of the Skull of St. Panteleimon. He discusses various spiritual topics, as well as miracles that have occurred through St. Panteleimon: here
. It is interesting to note that at first Fr. Evdokimos was uneasy hearing that the Skull of St. Panteleimon was on Andros as he had previously venerated it on Mount Athos. However, the Saint appeared to him and reassuringly showed him the part of his Skull which was on Mount Athos, and the other part, including some of his teeth, which was at Panachrantou Monastery of Andros. Fr. Evdokimos sought permission to open the Saint's reliquary, and confirmed that it was the same portion that the Saint had revealed to him in a dream.

May St. Panteleimon the Great-martyr and Unmercenary help us all, intercede for us, and grant us healing of soul and body!



Icon of St. Panteleimon the Great Martyr and Unmercenary (from here)


Apolytikion of St. Panteleimon the Great Martyr - Third Tone
Holy Laurel-bearer and Physician Panteleimon, make intercession to our merciful God, that He grant our souls remission of offenses.



Angel holding a scroll with the above Apolytikion of St. Panteleimon (from here)


Kontakion. Mode pl. 1.
Imitator you were of the merciful God. You received as a grace from Him the art of medicine. O Medallist and Martyr of Christ our God, by your prayers you can cure the diseases of our souls. Drive the scandals of age-old enemy away from those who cry unceasingly, ʺSave us, O Lord.ʺ

Oikos
O Christ-loving people, let us piously extol the memory of the Unmercenary, the contest of the Valliant one, the cures of the Faithful one, so that we may receive mercy, and especially those of us who, like me, have defiled our temples, for he provides remedies for body and soul. Therefore, brethren, let us earnestly endeavor to hold him fast in our hearts, for he delivers from error those who cry unceasingly,
ʺSave us, O Lord.ʺ
 
(hymns above taken from here)
 
Icon of St. Panteleimon the Great-Martyr (from here)
   
Excerpt from the Akathist to St. Panteleimon

Kontakion 1
Chosen passion-bearer of Christ and gracious healer, who freely grantest healing to the sick, we praise thee in songs as our protector. As thou hast boldness with the Lord, free us from all harm and sickness who cry with love to thee: Rejoice, Great Martyr and Healer Panteleimon!

Most Holy Saint and Martyr Panteleimon-the-Healer, intercede to the Most Merciful God for [Name(s)] for the healing of his (or her, their) soul(s) and body (bodies).


Ekos 1
We know thee, glorious Panteleimon, as an earthly angel and a heavenly man. For adorned with angelic purity and martyrdom thou hast passed from earth to Heaven, where with angels and all the saints standing before the throne of the Lord of Glory, thou prayest for all of us on earth who venerate thee with these invocations:

Rejoice, torch of piety!

Rejoice, most glorious lamp of the Church!

Rejoice, adornment of venerable martyrs!

Rejoice, support of the faithful in unflinching endurance!

Rejoice, outstanding boast of youth!

Rejoice, warrior of Christ of invincible courage!

Rejoice, thou who having grown up in the world wast not of the world!

Rejoice, angel in the flesh, surpassing mortals!

Rejoice, all-blessed dweller in Heaven!

Rejoice, vessel of divine knowledge!

R
ejoice, thou by whom faith has been exalted!
Rejoice, thou by whom delusion has been dethroned!

Rejoice, Great Martyr and Healer Panteleimon!

 

(taken from here)

See the following link for a subsequent post with the full akathist to St. Panteleimon here
.
  

Icon of St. Panteleimon (Source)

Prayer to St Panteleimon the Great Martyr and Unmercenary (July 27 / Aug 9)


Holy Great-Martyr and Healer Panteleimon, thou imitator of God's mercy! Look down in thy loving kindness and hearken unto us, sinners, who offer heartfelt prayers before thy holy icon. Ask for us from the Lord God, before Whom the Angels stand in heaven, remission of our sins and transgressions. Heal the ills of body and soul of the servants of God whom we here commemorate, who are here present, and of all Orthodox Christians who seek thy help. For behold, we, who because of our sins are possessed by bitter ills and have no help or consolation, yet flee to thee for refuge, since thou hast been given Grace to pray for us and to heal every ill and every disease. Grant, therefore, to all of us, by thy holy prayers, health and strength of soul and body, a good growth in the Faith and in devotion, and all that is needful unto this temporal life and unto our salvation: So that, having been granted great and rich mercy through thee, we may glorify thee and Him that bestoweth all good things, our God Who is wondrous in His Saints, the Father, and the Son, and the Holy Spirit. Amen.
(From "Polny Sbornik Molitv", pp. 214-215: Prayer 3.
St Nicholas Russian Orthodox Church, McKinney (Dallas area) Texas An Orthodox Christian Trebnic; (taken from here))


St. Panteleimon the Great Martyr and Unmercenary, with scenes from his life (from here)


Through the prayers of our Holy Fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us and save us! Amen!

Sickness and Pain Are A Gift of God: Saint Panteleimon Comes to the Aid of Monk Daniel

St. Panteleimon the Great Martyr and Unmercenary (here)
 
 
In the Kalyva of Saint Chrysostomos of the Skete of Koutloumousiou of the Monastery of Saint Panteleimon on Mount Athos, there lived years ago Monk Daniel who for 20 years was sick and had headaches and backaches, kidney and heart problems, leg problems and pain sometimes throughout his entire body.

Many times he travelled to doctors and received numerous X-ray examinations and radiographies, but the outcome was always the same. The doctors could not find any physical explanation for his sickness. Yet Monk Daniel continued to suffer his sicknesses and there was not a physician or scientist to be found that could help him.

One 27th of July, during the vigil of Saint Panteleimon, brother Daniel prayed with tears in his eyes and pleaded with Saint Panteleimon saying: "Saint of God and protector of our Skete, you who are a physician and for the love of Christ was martyred and spilled your blood, show your love and plead to the Master Christ to grant me health, so that with health I could glorify His name and psalmodize during the vigils."

Having said this, Monk Daniel grew a bit tired and took some sleep. He then in a vision saw Saint Panteleimon kneeling before the throne of God pleading for the health of Daniel. Monk Daniel heard the Master Christ say to Saint Panteleimon: "My brother Great-Martyr Panteleimon, do you think you are more compassionate than me? Do you think you love humanity more than me? I understand that out of love for me you spilled your blood, but did I not also spill mine and daily spill my blood for the salvation of people's souls? Learn that it is my will in which it happens many times for the body to suffer in order for the soul to be saved. This is how I want many people to be saved."

When brother Daniel heard this he awoke and glorified the name of God, thanked Saint Panteleimon for his effort and mediation, and immediately, as the same monk related, a great burden was lifted off of him and related that we must endure with patience, joy and thanksgiving the cross and situation of our sicknesses.
(here)

Through the prayers of our Holy Fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us and save us! Amen!
 
Click: